عالم زبرایت آفریدم ، گله کردی

از روح خودم در تو دمیدم ، گله کردی

گفتم که ملائک همه سرباز تو باشند

صد ناز بکردی و خریدم ، گله کردی

جان و دل و فطرتی فراتر ز تصور

از هرچه که نعمت به تو دادم ، گله کردی

گفتم که سپاس من بگو تا به تو بخشم

بر بخشش بی منت من هم گله کردی

با این که گنه کاری و فسق تو عیان است

خواهان توام ، که از ما گله کردی

هر روز گنه کردی و نادیده گرفتم

با این که خطای تو ندیدم ، گله کردی

صد بار تو را مونس جانم طلبیدم

از صحبت با مونس جانت ، گله کردی

رغبت به سخن گفتن با یار نکردی

با این که نماز تو خریدم ، گله کردی

بس نیست دگر بندگی و طاعت شیطان ؟

بس نیست به هر چه که از ما گله کردی ؟

از عالم و آدم گله کردی و شکایت

خود باز خریدم گله ات را ، گله کردی